Τη δεκαετία του 1950 δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα στην ελληνική αγορά τα έτοιμα μαγιό. Οι γυναίκες πήγαιναν στους οίκους ραπτικής ή στις τοπικές μοδίστρες και έφτιαχναν τα μαγιό τους κατά παραγγελία. Και βέβαια ειδικά υφάσματα δεν υπήρχαν. Χρησιμοποιούσαν όσο το δυνατό πιο ελαφριά υφάσματα και τις περισσότερες φορές τα φοδράριζαν. Λειτουργικά δεν ήταν, αλλά μερικές φορές η αισθητική τους ξεπερνούσε τα σημερινά.
Πριν λίγες μέρες, ο Άρης Μπίρταχας, καθηγητής στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, ανέβασε στη σελίδα Greek Textiles and Costumes του facebook κάποια δείγματα της δουλειάς της πεθέρας του από εκείνη την εποχή. Η Ευγενία Σταμάτη, 96 χρονών σήμερα, διατηρούσε τότε ατελιέ στο Σύνταγμα, στη γωνία Ρόμβης και Κολοκοτρώνη. Σφηκοφωλιές, κόπιτσες, γεωμετρικά σχέδια σε μουντά, αλλά και έντονα χρώματα… όλα τα σχέδια ήταν φτιαγμένα για να τονίζουν το σώμα, αλλά και την προσωπικότητα αυτής που θα τα φορούσε. Σήμερα μοιάζουν παρωχημένα, αλλά εκπέμπουν μια αθωότητα και μία γοητεία. Είναι κειμήλια μιας εποχής που ο κόσμος είχε όνειρα και όραμα για το μέλλον.
Και για κερασάκι στην τούρτα, ο κος Μπίρταχας ανέβασε και μία φωτογραφία του 1952, όπου απεικονίζεται η μητέρα του και κάποιες συμμαθητρίες της από το Γ’ Λύκειο Θηλέων (Μακρυγιάννη) στην εκδρομή αποφοίτησης τους με αντίστοιχα μαγιό.
