Ο Παναγιώτης Βλάμης είναι κομίστας. Αυτό σπούδασε και αυτό θα ήθελε να κάνει στη ζωή του. Μόνο που η αντίστοιχη αγορά έχει μικρύνει απελπιστικά τα τελευταία χρόνια – και εδώ και στον υπόλοιπο κόσμο – και ο Παναγιώτης δεν έχει βρει ακόμα την κατάλληλη τρύπα για να χωθεί. Προς το παρόν την βγάζει πουλώντας σκέτες εικόνες. Είτε συλλεκτικές κάρτες πάνω στις οποίες ζωγραφίζει ήρωες από κινούμενα σχέδια, είτε κόμικς με λευκά εξώφυλλα πάνω στα οποία ζωγραφίζει τους κλασικούς υπερήρωες. Έχει ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ και έτσι δέχεται αρκετές παραγγελίες, κυρίως από το εξωτερικό.
Κάπως έτσι τον γνώρισα και εγώ. Ήρθε μία μέρα στο μαγαζί να αγοράσει κόμικς με λευκά εξώφυλλα. Με κέρδισε το χιούμορ του. Κι αυτός με συμπάθησε, προφανώς γιατί δεν τον αντιμετώπισα ως πελάτη. Γίναμε φίλοι, όσο φίλος μπορείς να είσαι σε μία εποχή όπου οι περισσότερες επαφές και συναντήσεις γίνονται στο χώρο του διαδικτύου. Περνάει αραιά και που από το μαγαζί, στέλνει μηνύματα, έχει πάρει και μερικές φορές τηλέφωνο, αλλά κυρίως ενημερώνομαι γι’ αυτόν από τη σελίδα του στο facebook.
Εδώ και τρείς μήνες, έχει αρχίσει να ποστάρει, πέρα από τις καλλιτεχνικές δουλειές του, και κάποιες φωτογραφίες του με λεζάντες πραγματικά ευφάνταστες, που τις χαζεύω και μου φτιάχνουν τη μέρα. Μέσα σ’ αυτή την τρικυμία από καταγγελίες, παράπονα, άθλια ανθρωποφαγικά σχόλια, όπου χαροπαλεύουν καθημερινά ξερόλες και δήθεν ευαίσθητοι, αυτές οι εικόνες φέρνουν μία αίσθηση μπουνάτσας.
Τα αντιγράφω όπως ακριβώς τα ανάρτησε:
Προσφάτως, κάπου διάβασα πως η εκλεκτή συνάδελφος ……. είναι κ παρτ τάϊμ αρτ μόντελ. Ζήλεψα σαν έμαθα τέτοιο ζηλευτό νέο κ απεφάσισα να δώσω κ γω τη δική μου πινελιά, ευελπιστώντας σε πρωτόγνωρα επίπεδα επιτυχίας.
‘Το Αγόρι Του Μάη’ Αυτοπροσωποσωματοελαιογραφία σε τραπεζομάντηλο.
Έτος 1832. Αξία €0,02.
‘Πενταπλό τόλουμ με συνοδεία ανθοφορούσας συντροφίας’
Δαχτυλομπογιά σε τσιγαρόχαρτο 0,5ml. Έτος 1756. Τιμή: €0,002.
‘Ο Πανσέρ κ το Φασκόμηλο’ Μια ταινία μικρού μήκους, μα μεγάλου βάθους, ύμνος στην άσβεστη ψυχική ζέση που ο καθένας μας κλείνει μέσα του…
Προσεχώς, σε επιλεγμένα θερινά του Τιμπουκτού. Προπώληση εισητηρίων, Viva Rena.
‘Κλειδαρότρυπα στο Ηλιοβασίλεμα ενός Ατέρμονου Δειλινού’. Ένα μουσικοχορευτικό μυθιστόρημα, για μια κλειδαρότρυπα, ένα ηλιοβασίλεμα κ ένα (ατέρμονο) δειλινό.
Σε ψαγμένα βιβλιοπωλεία, δίπλα στη Λένα Μαντά. Εκδόσεις ΑΠΟΜΕΣΉΜΕΡΟ.
‘Η Πλάνη του Ανατόλ’ Το νέο μπεστ σέλλερ που ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της υποδαπέδιας κουλτούρας.
Ο Ανατόλ ήταν ευτυχισμένος, μέσα στην ανοησία του. Άλλοι τον ζήλευαν κ άλλοι τον λοιδορούσαν γι’αυτό. Όμως, η μαύρη μοίρα χτύπησε ξαφνικά τη γυναίκα του ξαδέλφου του μπατζανάκη του γείτονά του κ ο Ανατόλ δε θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος…
‘Εμπρέϊσινγκ Νταϊβέρσιτι’ υφίσταται όταν ο Κίτρινος Πάουερ Ρέιντζερ μπορεί να μεταμορφώνεται κ σε Ροζ, μέρα μεσημέρι, δίχως να δέχεται σχόλια απ’τον περίγυρο.
Σήμερα, θα πραγματοποιηθεί η πρώτη αυτοοργανωμένη Πορεία Ορατότητας ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητας, στα Χανιά. Επίσης, τιμάται η μνήμη των Πέτρου κ Παύλου κ βγαίνουν τ’αποτελέσματα των Πανελληνίων.
Βλακόφατσους Ασύγκριτους: Ένα σπάνιο όσο κ εξωτικοσυμπαθέστατο τρωκτικό του δάσους που φέρνει καλοτυχία σε όσους το αντικρύζουν για πρώτη φορά κ σκορδογκαντεμία σε όσους το αντικρύζουν για δεύτερη. Από τρίτη κ πάνω, δε θέλετε να ξέρετε.
‘To Παιδί Που Μιλούσε Με Τα Σύννεφα’, ένα νεφελώδες ανάγνωσμα για τις απόκρυφες σκέψεις που όλοι καταπιέζουμε μέσα μας…
Ο Νούλης ο Συννεφούλης, ήταν ένα φιλάσθενο κ αμούστακο αγόρι που πάντα είχε πρόβλημα επικοινωνίας με τους ανθρώπους, τα ζώα κ τα φυτά. Εξαιτίας αυτού, είχε μια μόνιμη απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, μα έβρισκε μεγάλη παρηγοριά στο να μιλά με τα σύννεφα του ουράνιου θόλου (κ όχι μόνο). Όταν, όμως, μια μέρα ξαφνικά, συνάντησε ένα σύννεφο που του αποκρίθηκε, ο Ανατόλ δε θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος (ρέφερενς σε προηγούμενο ποστ μου)…
Η συνέχεια στη σελίδα του στο facebook.