Σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια, ανακοινώθηκε το πρώτο κρούσμα κορωνοϊού στη χώρα μας. Μέσα σε ένα μήνα όλα είχαν κλείσει και εμείς μαντρωμένοι στα σπίτια μας περιμέναμε… La vie en pause. Είδα πολλές ταινίες εκείνη την εποχή, αλλά κυρίως περιπλανιόμουν στο διαδίκτυο. Ανακάλυψα διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα, ανάμεσα τους και το διαδικτυακό ημερολόγιο του γιαπωνέζου φωτογράφου Tanaka Tatsuya.
Ο Tatsuya από μικρός έκανε συλλογή από μινιατούρες. Το 2011 του ήρθε η ιδέα να κατασκευάζει και να φωτογραφίζει κάθε μέρα ένα διαφορετικό διόραμα. Χρησιμοποιώντας αντικείμενα καθημερινής χρήσης άρχισε να δημιουργεί μικρά έργα τέχνης. Βρήκα τις εικόνες του πανέξυπνες και εντυπωσιάστηκα από την φαντασία και το χιούμορ του.
Όπως ήταν φυσικό, εκείνη την εποχή, ο κορωνοϊός πρωταγωνιστούσε στις αναρτήσεις του. Σήμερα μοιάζουν παρωχημένες. Τον εγκλεισμό και τον φόβο, τον έχουμε πια κλείσει στο πιο απομακρυσμένο και σκοτεινό δωμάτιο της μνήμης μας. Σε λίγο θα πετάξουμε και τις μάσκες και τίποτα δεν θα μας θυμίζει αυτό που ζήσαμε. Αυτές οι εικόνες όμως παραμένουν ένα ιστορικό ντοκουμέντο και μας υπενθυμίζουν πόσο ευάλωτοι είμαστε ως είδος.
(Οι τίτλοι είναι δικοί του).
Το ημερολόγιο του θα το βρείτε εδώ.