Αυτες οι δύο φωτογραφίες υπάρχουν στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Είναι μέρος του αρχείου του Στέφανου Ν. Δραγούμη και στο το πίσω μέρος τους έχουν χειρόγραφες σημείωσεις:
Τω αξιωτίμω κ.κ. Στεφάνω Δραγούμη
Η παρούσα φωτ/φία είνε της κ. Θεοδώρας Στεφάνου εξ Ωρεχόβου απέχων δύο ώρας εκ Μοναστηρίου, είτον Αγγελιοφόρος όλων σχεδόν των συμμοριών εφάνει άξιος επαίνου είτον και οπαδός του Αρχηγού Γ. Μακρή ή Νικοδήμου.
Εν Μοναστηρίω τη 7η Μαρτίου 1909
Ναούμ Καλαρρύτης
Τω αξιοτίμω κω Στεφάνω Δραγούμη. Εις την παρούσαν φωτ/φίαν είνε πάλιν η Θεοδώρα με την ενδυμασία του τόπου, η δε άλλη κόρη είνε η Μαρία Στ. Μωραϊτου η οποία κι αυτή είτον Αγγελιοφόρος γνωστή εις όλας σχεδόν τας ενταύθα συμμορίας, εφάνει εις το έπακρον πιγή και γενναία, ο Μεσαίος είνε αδελφός της Νικόλαος Στ. οπαδός του Νικ. Τσιολάκη οπλαρχηγού, ο οποίος έχει και δύο άλλας αδελφούς, ο μεν Μιχ. Στ. είνε και οπλαρχηγός, ο δε μικρότερος Θεόδωρος Στ. οπαδός πολλών αρχηγών.
Εν Μοναστηρίω τη 7η Μαρτίου 1909
Ν. Καλαρρύτης
Έψαξα να βρω παραπάνω στοιχεία, χωρίς επιτυχία. Βρήκα ότι ο Ναούμ Καλαρρύτης είχε ιδρύσει το 1902 την οργάνωση Μακεδονική Άμυνα στο Μοναστήρι (τότε πόλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σήμερα πόλη της Βόρειας Μακεδονίας) και συνεργαζόταν στενά με το Ελληνικό Μακεδονικό Κομιτάτο. Σκοπός και των δύο οργανώσεων ήταν η ενίσχυση της ελληνικής επιρροής στην περιοχή της Μακεδονίας, η οποία βρισκόταν υπό οθωμανική κυριαρχία και αποτελούσε αντικείμενο διεκδίκησης από τα γειτονικά βαλκανικά κράτη.
Το Ελληνικό Μακεδονικό Κομιτάτο είχε ιδρυθεί το 1904 στην Αθήνα, στο σπίτι κάποιας κυρίας Μελπομένης Αυγερινού, από ιδιωτική πρωτοβουλία, επειδή η τότε κυβέρνηση Θεοτόκη δεν συμφωνούσε στην ίδρυση οργάνωσης για το Μακεδονικό. Από το 1904 μέχρι το 1908 το Κομιτάτο χρηματοδοτούσε και οργάνωνε την αποστολή ένοπλων ελληνικών σωμάτων στη Μακεδονία. Πρόεδρος ήταν ο τότε διευθυντής της εφημερίδας Εμπρός Δημήτριος Καλαποθάκης και με τη βοήθεια του Στέφανου Δραγούμη έβρισκαν χρηματικούς πόρους και στρατολογούσαν εθελοντές από όλη την Ελλάδα.
Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες στάλθηκαν από τον Καλαρρύτη στον Δραγούμη μάλλον για να φροντίσει για την απονομή κάποιου επαίνου, ίσως και χρηματικής αποζημίωσης, στη νεαρή Ελληνίδα. Το πήρε το μετάλλιο; Τι απέγινε μετά; Δυστυχώς δεν βρήκα ούτε ένα στοιχείο. Τα μόνα που ξέρω είναι όσα συμπεραίνω από τις φωτογραφίες, ότι ήταν δηλαδή γυναίκα, αρκετά νέα και αρκετά νταβραντωμένη.
Όσο για το χωριό της, το Ορέχοβο, βρίσκεται ανατολικά της λίμνης της Μεγάλης Πρέσπας και ανήκει σήμερα στη Βόρεια Μακεδονία. Πήρε το όνομα του από τη σλαβομακεδονική λέξη орев (όρεβ) που σημαίνει καρύδι ή καρυδιά και για να πας περνάς από το Μπούκοβο, το οποίο είναι διάσημο για την ομώνυμη πάπρικα του. Το 2002 είχε όλους κι όλους 23 κατοίκους και το μόνο που έχει μείνει σήμερα να θυμίζει την ελληνική παρουσία εκεί είναι μία εκκλησία της Αγίας Παρασκευής που χρονολογείται από το 1861.