Τη Νένη Λαμπροπούλου την γνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Δουλεύαμε στο ίδιο περιοδικό. Εγώ στη σύνταξη κι εκείνη στο διαφημιστικό τμήμα. Φαινόταν δυναμική και ήταν πράγματι πολύ αποτελεσματική στη δουλειά της. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ εκτός δουλειάς κι έτσι δεν έμαθα πράγματα για τη ζωή της. Ήξερα μόνο ότι είχε έναν σκύλο που λάτρευε κι ότι της άρεσε να ταξιδεύει σε απίθανα μέρη και να δοκιμάζει διάφορα ριψοκίνδυνα, αναβάσεις και καταδύσεις, από αυτές που ανεβάζουν τα επίπεδα της αδρεναλίνης στα ύψη.
Τα τελευταία χρόνια βρέθηκε να ζει στην παλιά πόλη της Κέρκυρας. Πως και γιατί, δεν ξέρω, πάντως ζηλεύω αφόρητα. Βλέπω τις φωτογραφίες που ανεβάζει στα προφίλ της στο facebook και το instagram, και θα ήθελα να ήμουν και εγώ εκεί. Δρομάκια με τόσα χρώματα, χωρίς καθόλου θόρυβο. Ένας τόπος φιλόξενος χωρίς εντάσεις, χωρίς κακόγουστες μοντερνιές και πλαστικούρες, χωρίς παραφωνία. Ένα καθημερινό πραγματικό ταξίδι στο χρόνο. Μπορεί να είναι απλά η ματιά της, μπορεί να είναι κάποια φίλτρα που χρησιμοποιεί, πάντως αποδεικνύει ότι η Ελλάδα έχει τελικά και όμορφες γωνιές.
Ακολουθείστε την στο instagram.