Τη Νένη Λαμπροπούλου την γνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Δουλεύαμε στο ίδιο περιοδικό. Εγώ στη σύνταξη κι εκείνη στο διαφημιστικό τμήμα. Φαινόταν δυναμική και ήταν πράγματι πολύ αποτελεσματική στη δουλειά της. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ εκτός δουλειάς κι έτσι δεν έμαθα πράγματα για τη ζωή της. Ήξερα μόνο ότι είχε έναν σκύλο που λάτρευε…
Πέρισυ η κυβέρνηση απέσυρε τη διάταξη που προέβλεπε τη δυνατότητα σφαγής ζώων χωρίς αναισθησία για θρησκευτικούς λόγους. Από εδώ και πέρα τα αρνάκια του Πάσχα δεν θα αισθάνονται τη “θανάτωσή” τους. Θα καταλήγουν στο τραπέζι μας χωρίς να έχουν καταλάβει το πως. Δεν ξέρω αν αυτό αποτελεί πρόοδο για την κοινωνία μας. Μου φαίνεται σαν…
Την Μίλλυ δεν την πρόλαβα. Όταν έβγαλε τον πρώτο της δίσκο το 1973, εγώ ήμουν 14 ετών και είχα προχωρήσει σε ροκ μονοπάτια. Όμως βλέποντας τις παλιές φωτογραφίες στον λογαριασμό της στο facebook, θυμήθηκα μία ολόκληρη εποχή. Ακριβώς έτσι ντυνόμουν και εγώ στην εφηβεία μου. Είχα τις ίδιες μαύρες μπότες που έφταναν πάνω από το…
Συνήθως οι καλές ιδέες ξεκινούν από ανθρώπους της τέχνης. Αυτή η ιδέα γεννήθηκε σε ένα παρισινό μπουρδέλο. Οι πόρνες σήκωσαν τις κορνίζες μπροστά στα ημίγυμνα κορμιά τους για να δείξουν στους πελάτες τους ότι η εμπειρία που θα ζούσαν θα ήταν ένα … έργο τέχνης. Μετά ακολούθησε το πόπολο.
Όχι, κύριε Πάγκαλε, δεν τα φάγαμε μαζί. Δεν συμμετείχα στο μεγάλο φαγοπότι που οργανώσατε πρώτοι εσείς και η υπόλοιπη παρέα των λιγούρηδων «αριστερών». Δεν πήρα ποτέ χρήματα από το Δημόσιο με καμία μορφή. Δεν πήρα καν την επιστροφή ΦΠΑ που δικαιούμουν (για το ΦΠΑ που είχα πληρώσει, αλλά ποτέ δεν εισέπραξα) και δεν μου δόθηκε…
Αυτες οι δύο φωτογραφίες υπάρχουν στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Είναι μέρος του αρχείου του Στέφανου Ν. Δραγούμη και στο το πίσω μέρος τους έχουν χειρόγραφες σημείωσεις: Τω αξιωτίμω κ.κ. Στεφάνω Δραγούμη Η παρούσα φωτ/φία είνε της κ. Θεοδώρας Στεφάνου εξ Ωρεχόβου απέχων δύο ώρας εκ Μοναστηρίου, είτον Αγγελιοφόρος όλων σχεδόν των συμμοριών εφάνει άξιος επαίνου είτον…
Η Μελίνα Μερκούρη δεν ήταν ποτέ του γούστου μου. Ίσως γιατί είχε ταυτιστεί στο μυαλό μου με τους «αρχοντοχωριάτες» του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που παίρνοντας την «αλλαγή» παραμάσχαλα έδωσαν τη χαριστική βολή στη μικρή Ελλάδα που αγαπούσα. Μπορεί το όνομα της να μην συνδέθηκε με σκάνδαλα, να μην έχτισε κακόγουστη μαιζονέτα 500+ τετραγωνικών ή να μην παντρεύτηκε…
Οι μαθητές αντέδρασαν με τον δικό τους τρόπο στο θλιβερό γεγονός της σύγκρουσης των τραίνων στα Τέμπη. Με τις τσάντες τους, σχημάτισαν λέξεις και προτάσεις, κραυγές αγωνίας, στα προαύλια των σχολείων τους. Βγήκαν στους δρόμους με συνθήματα γραμμένα με μαρκαδόρους σε φωτοτυπικά χαρτιά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς κόκκινες σημαίες και ντουντούκες. Κανένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων δεν…
Σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια, ανακοινώθηκε το πρώτο κρούσμα κορωνοϊού στη χώρα μας. Μέσα σε ένα μήνα όλα είχαν κλείσει και εμείς μαντρωμένοι στα σπίτια μας περιμέναμε… La vie en pause. Είδα πολλές ταινίες εκείνη την εποχή, αλλά κυρίως περιπλανιόμουν στο διαδίκτυο. Ανακάλυψα διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα, ανάμεσα τους και το διαδικτυακό ημερολόγιο του γιαπωνέζου φωτογράφου…
Κάποιοι τυχεροί πήραν το επίδομα και ξεχύθηκαν στα σούπερ μάρκετ για ψώνια. Οι υπόλοιποι ας βολευτούμε με τα φύκια που μας πουλάνε για μεταξωτές κορδέλες.