Το 1942 είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό Time Life ένα άρθρο με τίτλο «Πως να τρως το σπαγγέτι σαν κυρία». Συνοδευόταν από μία σειρά φωτογραφιών του Alfred Eisenstaedt, όπου ένα καλοχτενισμένο και περιποιημένο μοντέλο έδειχνε βήμα προς βήμα τον καθωσπρέπει τρόπο για να καταναλώνουν οι γυναίκες το σπαγγέτι. Μισό αιώνα μετά, το 2017, μία σχεδιάστρια από το Μιλάνο…
Πάντα είχα την απορία αν αυτές οι εικονογραφήσεις που έβλεπα στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 στο Πάνθεον, το Ρομάντσο και τα άλλα λαϊκά περιοδικά της εποχής ήταν φτιαγμένες από Έλληνες ή ήταν παρμένες από αντίστοιχα περιοδικά του εξωτερικού. Η απορία μου λύθηκε όταν ανακάλυψα το καταπληκτικό αρχείο του Δημήτρη Παπαγεωργόπουλου. Μέσα σε αυτό…
Εβδομήντα χρόνια μετά την πρώτη έκθεση Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη, το Μουσείο του Μπρούκλυν αποφάσισε να επαναλάβει την έκθεση. Στην είσοδο είχαν τοποθετηθεί φωτογραφίες αυτών που συμμετείχαν στην έκθεση του 1926. Ανάμεσα τους ξεχώρισα ένα πολύ γλυκό γυναικείο μουτράκι με χτένισμα αλα Louise Brooks και ελληνικό όνομα. Suzanne Phocas. Όνομα άγνωστο στην Ελλάδα. Η…
Τις τελευταίες μέρες έχουν κατακλύσει το facebook δηλώσεις, κυρίως καλλιτεχνών, κατά της χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης στη δημιουργία έργων τέχνης. Λένε ότι η ΑΙ είναι “κλέφτης”, ψαρεύει από μία θάλασσα σχεδίων και φωτογραφιών γνωστών και άγνωστων δημιουργών, χωρίς να έχει ζητήσει την άδεια τους, και συνθέτει με αυτές εικόνες άψυχες μέσα στην εικαστική τελειότητα τους….
Έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου – να βρω αρκετούς και ενδιαφέροντες χριστουγεννιάτικους πίνακες ζωγραφισμένους από γυναίκες – και το κέρδισα. Βρήκα πάρα πολλούς και πραγματικά δυσκολεύτηκα να διαλέξω ποιούς να συμπεριλάβω σ’ αυτήν την ανάρτηση. Σε κάποια συζήτηση που είχα πριν αρκετά χρόνια με τον τεχνοκριτικό Σπύρο Μοσχονά, τον ρώτησα γιατί δεν υπάρχουν…
Το έκλεψα από τη σελίδα Παλία Μύκονος του facebook. Το ανέβασε η Ιωάννα Σαμιωτάκη, παλιά Μυκονιάτισα, και από ό,τι συμπέρανα αναφέρεται στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Όταν εγώ μικρή έλεγα τα κάλαντα, τα λέγαμε απόγευμα. Κάθε παιδί κρατούσε ένα αναμμένο φαναράκι που άναβε με φυτίλι και λάδι. Το ανάβαμε με φως από κερί της…
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι για τους οποίους η δημιουργία είναι μια έμφυτη ανάγκη. Εκμεταλλεύονται κάθε ερέθισμα και κάθε ευκαιρία για να φτιάξουν κάτι με το μυαλό και με τα χέρια τους. Εδώ βλέπετε μία από αυτές. Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί το 2010. Η 98χρονη κυρία που απεικονίζεται μπροστά στον υπολογιστή της είναι η αρχιτεκτόνισσα Αλεξάνδρα Πασχαλίδου…
Στη γαλλική αρχιτεκτονική του 1750 κυριαρχούσε το ροκοκό, και η Βασιλική Αυλή των Βερσαλλιών προτιμούσε να διακοσμεί τα διαμερίσματα της με έπιπλα και αντικείμενα του στυλ Louis XV. Την ίδια εποχή είχαν ξεκινήσει οι ανασκαφές σε αρχαιολογικούς χώρους στην Ελλάδα και την Ιταλία και τα ευρήματα τους είχαν αρχίσει να επηρεάζουν μεμονωμένους σχεδιαστές και αρχιτέκτονες….
Κάποτε, τα αγόρια έχαναν δύο με τρία χρόνια από τη ζωή τους υπηρετώντας τη θητεία τους στον ελληνικό στρατό. Οι μνήμες του πολέμου ήταν φρέσκες και η Τουρκία ήταν μία μόνιμη απειλή. Οι νέοι έπρεπε να είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Αυτή ήταν η επίσημη εκδοχή. Κάποιοι την αμφισβητούσαν και απέδιδαν το «χάσιμο…
Σε ένα μικρό χωριό της Λέσβου, την Αγία Παρασκευή, υπάρχει ένα αρχοντικό που πρόσφατα σφραγίστηκε από τον δήμο. Η ιδιοκτήτριά του πέθανε το 2019 και δυστυχώς βρέθηκαν δύο διαθήκες της. Μία που το αφήνει στην Κοινότητα Αγίας Παρασκευής Λέσβου για να γίνει Πινακοθήκη και χώρος καλλιτεχνικής δημιουργίας, και μία που το αφήνει σε κάποιον ανιψιό…