Όταν η ψυχολογία μου βυθίζεται στα τάρταρα, βρίσκω λύτρωση στη μουσική. Ακούω κάποιες «μπαλάντες» και ξαναστέκομαι στα πόδια μου. Κάποια στιγμή ζήτησα την βοήθεια ψυχίατρου, μου έδωσε ψυχοφάρμακα, τα πήρα, αλλά δεν μπορούσα να κλάψω και έτσι τα έκοψα. Η μελαγχολία έχει μία γλύκα που δεν ήμουν διατεθειμένη να χάσω. Δεν με ενδιαφέρει να γίνω…
Το Lussaki, κατά κόσμο Λουκία Τζωρτζοπούλου, είναι σαν τους καρχαρίες νάνους. Αν μείνει ακίνητη, θα πεθάνει. Δημιουργεί ακατάπαυστα. Άρχισε να κολυμπά στα νερά της τέχνης την εποχή που σπούδαζε αγγλική φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ηθοποιός σε ταινίες φίλων, σκηνοθέτρια ταινιών κινουμένων σχεδίων, σχεδιάστρια αφισών, δημιουργός σουρεαλιστικών κολλάζ και χιουμοριστικών GIFs και από το 2012 επαγγελματίας…
Ο Παναγιώτης Βλάμης είναι κομίστας. Αυτό σπούδασε και αυτό θα ήθελε να κάνει στη ζωή του. Μόνο που η αντίστοιχη αγορά έχει μικρύνει απελπιστικά τα τελευταία χρόνια – και εδώ και στον υπόλοιπο κόσμο – και ο Παναγιώτης δεν έχει βρει ακόμα την κατάλληλη τρύπα για να χωθεί. Προς το παρόν την βγάζει πουλώντας σκέτες…
Συνήθως οι καλές ιδέες ξεκινούν από ανθρώπους της τέχνης. Αυτή η ιδέα γεννήθηκε σε ένα παρισινό μπουρδέλο. Οι πόρνες σήκωσαν τις κορνίζες μπροστά στα ημίγυμνα κορμιά τους για να δείξουν στους πελάτες τους ότι η εμπειρία που θα ζούσαν θα ήταν ένα … έργο τέχνης. Μετά ακολούθησε το πόπολο.
Αυτες οι δύο φωτογραφίες υπάρχουν στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Είναι μέρος του αρχείου του Στέφανου Ν. Δραγούμη και στο το πίσω μέρος τους έχουν χειρόγραφες σημείωσεις: Τω αξιωτίμω κ.κ. Στεφάνω Δραγούμη Η παρούσα φωτ/φία είνε της κ. Θεοδώρας Στεφάνου εξ Ωρεχόβου απέχων δύο ώρας εκ Μοναστηρίου, είτον Αγγελιοφόρος όλων σχεδόν των συμμοριών εφάνει άξιος επαίνου είτον…
Οι μαθητές αντέδρασαν με τον δικό τους τρόπο στο θλιβερό γεγονός της σύγκρουσης των τραίνων στα Τέμπη. Με τις τσάντες τους, σχημάτισαν λέξεις και προτάσεις, κραυγές αγωνίας, στα προαύλια των σχολείων τους. Βγήκαν στους δρόμους με συνθήματα γραμμένα με μαρκαδόρους σε φωτοτυπικά χαρτιά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς κόκκινες σημαίες και ντουντούκες. Κανένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων δεν…
Σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια, ανακοινώθηκε το πρώτο κρούσμα κορωνοϊού στη χώρα μας. Μέσα σε ένα μήνα όλα είχαν κλείσει και εμείς μαντρωμένοι στα σπίτια μας περιμέναμε… La vie en pause. Είδα πολλές ταινίες εκείνη την εποχή, αλλά κυρίως περιπλανιόμουν στο διαδίκτυο. Ανακάλυψα διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα, ανάμεσα τους και το διαδικτυακό ημερολόγιο του γιαπωνέζου φωτογράφου…
Κάποιοι τυχεροί πήραν το επίδομα και ξεχύθηκαν στα σούπερ μάρκετ για ψώνια. Οι υπόλοιποι ας βολευτούμε με τα φύκια που μας πουλάνε για μεταξωτές κορδέλες.
Η ηθοποιός Μαριτίνα Πάσσαρη θυμάται την σκηνοθέτιδα Φρίντα Λιάππα. Το κείμενο το είχε γράψει πριν χρόνια στη σελίδα της στο facebook και εγώ το βρήκα στο anoixtoparathyro.gr. Πολύ γλυκό και πολύ ενδεικτικό για τις σχέσεις και τα όνειρα μιας ομάδας ανθρώπων της γενιάς του αντιδικτατορικου αγώνα και της μεταπολίτευσης. Η Φρίντα, στα λίγα χρόνια της…
71 χρόνια πριν, το 1952, ο γλύπτης Μεμάς Σκλάβος σμίλευσε αυτές τις εφήμερες Αφροδίτες στο χιόνι! Χτες, μια εξίσου χιονισμένη μέρα, οι εξαιρετικά σπάνιες αυτές φωτογραφίες βρήκαν τη θέση τους στο αρχείο του Δημήτρη Παπαγεωργόπουλου, που εδώ και καιρό ψάχνει μια μόνιμη στέγη. Όταν είσαι από τη φύση σου δημιουργικός, σε απορροφά η διαδικασία και…