Ήρθε ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος και ήταν και πάλι φουσκωμένος. Για την ακρίβεια, παραφουσκωμένος. Γύρω στο 20% παραπάνω από τον προηγούμενο μήνα. Το είχα ήδη πάρει απόφαση ότι θα πληρώνω πια κάθε μήνα όσα έδινα πριν από 1,5 – 2 χρόνια για το δίμηνο, αλλά αυτόν το μήνα έλλειπα διακοπές και λογικά η κατανάλωση…
Σε κάθε βόλτα μου στους δρόμους της πόλης βλέπω δεκάδες όμορφα αντικείμενα πεταμένα στα σκουπίδια. Παλιά συνέβαινε μόνο τον Σεπτέμβριο που οι άνθρωποι μετακόμιζαν, ή μία στο τόσο, όταν κάποιος αποδημούσε και οι κληρονόμοι ξεφορτώνονταν το παρελθόν του που δεν σήμαινε τίποτα για αυτούς. Τώρα είναι καθημερινό φαινόμενο. Έπιπλα μιας άλλης εποχής, διακοσμητικά, φωτογραφίες, ρούχα,…
Ήταν Δεκέμβριος του 1992 και είχα μόλις παραδώσει τη μετάφραση του βιβλίου Η φυσική του Σταρ Τρεκ στις εκδόσεις Λιβάνη. Με είχε παιδέψει αρκετά, γιατί παρότι βασιζόταν σε μία τηλεοπτική σειρά λαϊκής κατανάλωσης, περιείχε ορολογία που με ανάγκασε να διαβάσω αρκετά βιβλία και επιστημονικά συγγράμματα επί του θέματος. Είχα βρει άκρως συναρπαστικά όσα είχα διαβάσει…
Όχι, κύριε Πάγκαλε, δεν τα φάγαμε μαζί. Δεν συμμετείχα στο μεγάλο φαγοπότι που οργανώσατε πρώτοι εσείς και η υπόλοιπη παρέα των λιγούρηδων «αριστερών». Δεν πήρα ποτέ χρήματα από το Δημόσιο με καμία μορφή. Δεν πήρα καν την επιστροφή ΦΠΑ που δικαιούμουν (για το ΦΠΑ που είχα πληρώσει, αλλά ποτέ δεν εισέπραξα) και δεν μου δόθηκε…
Υπήρξαμε για λίγο βασιλιάδες του κόσμου. Νέοι, ωραίοι, έξυπνοι και ταλαντούχοι. Αφήναμε πίσω μας μία δικτατορία που μας απαγόρευε να έχουμε μακριά μαλλιά, να φοράμε μίνι φούστες, να ακούμε, να βλέπουμε και να διαβάζουμε ό,τι μας άρεσε, και ξεκινούσαμε ένα ταξίδι μαγικότερο κι από αυτό του Νιλς Χόλγκερσεν. Ήμασταν μία παρέα που χώραγε τους πάντες….