Επειδή ήταν Μυτιληνιά, κάποιος τεχνοκριτικός είχε τη φαεινή ιδέα να της αποδώσει τον τίτλο της διαδόχου του Θεόφιλου. Εκείνη απάντησε «Τι σχέση έχω εγώ μ’ αυτόν; Αυτός φτιάχνει καραγκιοζέλια». Στα μικρό και απομονωμένο χωριό που ζούσε, τα Αλυφαντά, δεν είχε φτάσει προφανώς η διεθνής αναγνώριση του Θεόφιλου και η ίδια θεωρούσε τα έργα της σπουδαία,…
Σε ένα μικρό χωριό της Λέσβου, την Αγία Παρασκευή, υπάρχει ένα αρχοντικό που πρόσφατα σφραγίστηκε από τον δήμο. Η ιδιοκτήτριά του πέθανε, σαν σήμερα, το 2019 και δυστυχώς βρέθηκαν δύο διαθήκες της. Μία που το αφήνει στην Κοινότητα Αγίας Παρασκευής Λέσβου για να γίνει Πινακοθήκη και χώρος καλλιτεχνικής δημιουργίας, και μία που το αφήνει σε…
Στη Μύκονο πρωτοπήγα στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό θέρετρο αραβικών προδιαγραφών για νεόπλουτους, αλλά ούτε και με αυτές τις ζωγραφιές του Βάσου Γερμενή. Το «σκηνικό» δεν είχε αλλάξει, τα σπίτια, τα σοκάκια και οι παραλίες ήταν ακριβώς όπως αποτυπώνονται στους πίνακες, οι κότες όμως και οι χωριάτες…
Τη Νένη Λαμπροπούλου την γνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Δουλεύαμε στο ίδιο περιοδικό. Εγώ στη σύνταξη κι εκείνη στο διαφημιστικό τμήμα. Φαινόταν δυναμική και ήταν πράγματι πολύ αποτελεσματική στη δουλειά της. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ εκτός δουλειάς κι έτσι δεν έμαθα πράγματα για τη ζωή της. Ήξερα μόνο ότι είχε έναν σκύλο που λάτρευε…
Την δεκαετία του 1960 η κωμόπολη της Αγίας Παρασκευής στη Λέσβο είχε 53 καφενεία. Στη δεκαετία του 1990, όταν γύρισε από το Παρίσι η ζωγράφος και γλύπτρια Μαρία Καλλιπολίτη για να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί, δεν είχαν μείνει ούτε τα μισά. Ανάμεσα τους ξεχώριζε ένα, το Αλάμπρα. Ήταν ένα εμπορικό κτίριο στην παλιά κεντρική πλατεία του…
Το έκλεψα από τη σελίδα Παλία Μύκονος του facebook. Το ανέβασε η Ιωάννα Σαμιωτάκη, παλιά Μυκονιάτισα, και από ό,τι συμπέρανα αναφέρεται στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Όταν εγώ μικρή έλεγα τα κάλαντα, τα λέγαμε απόγευμα. Κάθε παιδί κρατούσε ένα αναμμένο φαναράκι που άναβε με φυτίλι και λάδι. Το ανάβαμε με φως από κερί της…