Ήθελα και εγώ να πω κάτι για τον Σαββόπουλο. Ήταν ένας από τους προσωπικούς μου ήρωες. Όμως, γράφτηκαν και ειπώθηκαν τόσα όμορφα, που τη δική μου πένα την ένιωσα φτωχή μπροστά τους.
Σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό αυτοβιογραφικό κείμενο χρησιμοποιώντας στίχους από τα τραγούδια του. Πανευκολούρα. Ακόμα και τα ονόματα συγγενών και φίλων υπάρχουν μέσα στα τραγούδια του… Όμως, φτάνει πια με τα παιχνίδια με τις λέξεις. Τα έπαιξα υπέρ του δέοντος, όταν δήλωνα επάγγελμα δημοσιογράφος. Και έτσι κατέληξα και πάλι στην μαγεία των εικόνων.
Σε όλη την πορεία του συνοδεύτηκε από τα σκίτσα του Αλέξη Κυριτσόπουλου. Η φιγούρα του και η ψυχοσύνθεση του τον μετέτρεψαν σε μούσα στα μάτια του φίλου του και μας τροφοδότησαν με μια σειρά από υπέροχες μέσα στην απλότητα τους εικόνες.
Από τις παλιές εικονογραφήσεις, είχα κρατήσει και ως ιερό κειμήλιο αυτό το εξώφυλλο του Θούριου με το σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή.
Σήμερα, χάρηκα πολύ που είδα πολλούς από τους τωρινούς μου φίλους να νιώθουν την ανάγκη να τον αποθανατίσουν με τα μολύβια και τα πινέλα τους. Τους περισσότερους τους γνώρισα στο Tilt, το κομιξάδικο που είχα για σχεδόν 30 χρόνια στην Ασκληπιού. Άλλοι είχαν ήδη χαράξει τον δρόμο τους κι άλλοι μόλις ξεκίναγαν. Είμαι ευτυχής που τους γνώρισα και χαίρομαι που δεν συμμετείχαν στο άθλιο παιχνίδι της αλάνας για το «ποιανού είναι η μπάλα».
Τέτη Σώλου
Αλέκος Παπαδάτος
Βασίλης Γκογκτζιλάς
Σταύρος Κιουτσιούκης
Στέφανος Ρόκος
Δημήτρης Χαντζόπουλος
Και για κερασάκι στην τούρτα ένα σχέδιο της Αρχοντίας Κανακάκη από την εποχή που ο Σαββόπουλος έκανε το μοντέλο για τους φοιτητές στην ΑΣΚΤ, στο εργαστήριο του Γιώργου Μαυροΐδη.
ΥΓ: Το σκίτσο στην αρχή είναι του σουηδού Daniel Egnéus που ζει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα.